Ongewild beperkt het hele corona of covid gedoe je behoorlijk in je doen en laten. Het is niet echt gedwongen maar in feite ook niet vrijwillig. De belemmerende werking van een mondkapje moet niet onderschat worden. Je kunt er natuurlijk schijt aan hebben om zo'n ding op je toeter te hebben en tussen mensen te zijn, die ook allemaal zo'n ding dragen, maar dat gaat er bij mij niet in. Zit je nu op de kleuterschool (bestaat die nog?) en gaat dit enige decennia duren, dan weet die groep en alles wat daarna komt niet beter. Zijn d'r misschien ook niet blij mee, maar hebben nooit anders meegemaakt. Naar Parijs met een mondkapje? Het zegt me minder dan met een nwe vriendin erheen gaan en hopen dat dezelfde dingen dezelfde emoties opwekken. Nu is Parijs bezoeken geen noodzaak. Niet te vergelijken met de aanschaf van (levens)noodzakelijkheden, wat tegenwoordig meer en meer online kan, mocht je willen, èn zonder mondkapje. Maar wat is noodzakelijk? Langzaam verschuift daar vanalles in. Gaan voor iets van minder ver weg vandaan qua supermarkt maar ook qua produkt, minder luxe, minder vanzelfsprekend.
In feite is die hele toestand een vlak dat langzaam is gaan hellen. Tenminste bij mij. Ik had al een neiging naar minder en zelfvoorziening en ik merk dat het virusgedoe die kant stevig ondersteunt. Het is natuurlijk hypocriet om te gaan zeggen, dat je niet meer of in elk geval minder moeten reizen, als je het zelf wel hebt gedaan. Mondjesmaat, maar toch. Het is zoiets als mensen in Afrika of welk ander minder ontwikkeld deel van de wereld verbieden om in een diesel te rijden omdat wij, dank voortslepend inzicht nu menen te weten, dat dat beter is.
Een goed jaar geleden kostte het me moeite om mijn inkoopreisjes naar Sibiu tot eenmaal per twee en liefst drie weken te beperken. Dan was er dit wat ik wilde hebben en dan was er weer dat wat onmisbaar leek. Inmiddels gaan we hard in de richting van 1x per 5 weken en dat wordt dan nog ingegeven door de noodzaak om het dierenvoer aan te vullen. Iets wat we deels al online doen maar dat niet voor het hele pakket interessant is. En dan zijn er ook nog de extra's. Ik gun mijn beesten meer luxe dan mezelf. Hoewel, eigenlijk is het meer een kwestie van gezondheid dan van luxe. Voor mezelf kan ik daar steeds beter zelf voor zorgen. Voor de beesten is dat een ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten