Ambtenarij of liefde voor z'n werk? Met iets tussen be- en verwondering vanachter mijn lunch naar een oudere man, ws jonger dan ik want anders in Frankrijk allang gepensioneerd, zitten kijken, die bezig was 4 met planten gevulde bakken te verzorgen. Al bezig voordat Mariana en ik gingen zitten en vertrokken net voordat wij opstonden. En wij hebben ons bij het nuttigen van de lunch allesbehalve gehaast.
De man had een dikke, gele tuinslang in zijn handen, waarvan hij de eerste 15 centimeter omvouwde, als hij niet op de een of ander manier met water bezig was. Natuurlijk water geven, maar ook de planten en hun bakken schoonspuiten en de plek waar het setje van vier stond opgesteld. Kwestie van vijf minuten, zou je denken. Je kent ze wel. Kleine vrachtauto, 1000 ltr tank erop en een pomp met slang en spuit eraan.
De beste man moest het doen met een soort rollator, waar de naar schatting 100 m tuinslang (>3/4) na afloop minitieus op werd teruggeslagen. Slag voor slag. Niks geen oprolmechanisme. Maar voor hij daar aan toe was, had hij de grond al zeker drie keer schoon gespoten, de planten een keer of drie water gegeven en aansluitend droog gerammeld. Tot slot borg hij zijn handschoenen zorgvuldig op, trok zijn "Traveauc public, Paris"-jasje aan en bracht met de nodige moeite zijn handkar in beweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten