Nog zo eentje. Een paniekloze siësta!! Ik kan 'm me niet herinneren. Ja, die van vanmiddag wel, maar wanneer die vorige geweest zou moeten zijn? Ergens voor september 2001. Daarna is me eerst de zin vergaan en toen die er weer was, vertrouwde ik het niet meer. Tot vanmiddag dus. Enige bizarre puntje was, dat ik het idee had, dat ik geroepen werd, toen ik weer bij mijn positieven kwam. Er was echter niemand aanwezig. Dat moet mijn fantasie voor elkaar hebben gebokst.
Wel zo prettig, dat het blijkbaar weer kan. Niet dat ik er direct een dagelijkse bezigheid van zal maken. Maar op dagen als vandaag, dat het tweede deel van de middag bijna letterlijk iedere fysieke bezigheid onmogelijk maakt, is het niet verkeerd om van de gelegenheid gebruik te kunnen maken om ff de ogen te sluiten en te ontspannen.
Doet me deugd, dat er nog terreinen zijn, waarop de aanhouder wint. Ik moet al op genoeg vlakken in leveren. Een beetje terugpakken is dan niet verkeerd. Een steuntje in de rug en voor het vertrouwen, dat ook al die andere zaken uiteindelijk op oude vertrouwde pootjes terecht zullen komen. Zou het bijna gaan geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten