Niet onbestemd maar 'verloren' is de betere omschrijving van hoe ik me voel. Een beetje om me heen kijkend alsof alles me vreemd is, ik niet weet wat ik hier doe en meer van zulks. Leuk om dan altijd ff te kijken wat er over op het internet te vinden is. Zoals meestal word ik niet goed van al het gelul wat men er omheen breit. Noodzaak van verandering, hoogsensitieve persoonlijkheid .... De rest wil ik nieteens weten. Snel wegwezen.
Alles moet altijd een betekenis hebben. Ja, ik weet het, het zoeken naar een waarom is me allesbehalve vreemd. En toch kom ik met regelmaat en misschien wel steeds vaker uit op een punt, dat ik denk "Ach, het zij zo, wat maakt het verder uit.". Gewoon, niks bijzonders, ff de boot gemist of laten varen, de boog kan niet altijd gespannen zijn.
Dat ik dan een beetje doelloos door het huis drentel, in een gedachtenloze leegte verzonken aan mijn kin krab, mijn blik over de boeken, dozen en andere zooi laat glijden, eigenlijk weg wil maar niet weet waarheen dat zou moeten zijn en dan achter de laptop neerzijg, maakt het gewone eigenlijk weer bijzonder.
Niks moeten, niks willen, alles kunnen. Kan het perfecter? Nauwelijks. Het is dat deze door de jaren heen gebrainwashte geest vindt, dat er iets te willen moet zijn, wat door het doen ervan een zekere tevredenheid geeft. Tevreden zijn met niks, zover ben ik nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten