Saksisch

 Avondje Sibiu. Gebeurd niet vaak. Een hoop km's voor een uurtje of wat in de stad. Maar om nou al die evenementen, die er georganiseerd worden compeet te negeren, is ook zo wat. Dus meer uit nieuwsgierigheid dan vanwege de reünie van de oud- inwoners van de streek (Siebürgen/Transylvanië, Hermannstadt/Sibiu) naar de stad getogen. Wij waren niet de enigen.

 Hoe het op een normale vrijdagavond is, zo die avonden in de zomer al bestaan, zou ik niet weten. Nu was het behoorlijk druk, zeg maar afgeladen. Met het vinden van een parkeerplek hadden we geluk. Eten was niet echt de bedoeling. Dus al de volle terrassen, en dat zijn er 's zomers veel en ze nemen bijna de hele straat in beslag, links (en rechts) laten liggen en richting het grote plein gekuierd.

 Daar stonden al die tijdelijk uit Duitsland teruggekeerd oud-inwoners of afstammelingen daarvan een beetje uit hun dak te gaan op Duitse schlagermuziek, gebracht door een viermansband op een oversized podium. Toch een beetje raar om daarvoor naar Roemenië te komen, toch? Een groot deel van het plein volgezet met van die inklapbare tafels en banken met daar bovenuit torenend van die inklapbare baldakijnen of hoe je die dingen, tentdakjes ook moet noemen. Dingen van 2 bij 2 en daar een hele boel van aan elkaar gekoppeld door tyraps. Alles zag redelijk nieuw uit.

 Je kon eten en drinken. Daarvoor moest je in lange rijen staan en betalen met vooraf aan te schaffen plastic munten. Dat had beter geregeld kunnen zijn, net als de afvalverwijdering. De reclameborden voor het bedrijf dat dit allemaal had regeld, hadden ze beter weg kunnen laten. Overvolle vuilnissenbaken, biertap zonder druk en een grill- en frituurbar, waarbij ze de plek voor de verkoop ff vergeten waren. Onhandig en weinig verkoopstimulerend.

 Los van de wonderlijke toestand en rammelende organisatie was het een aangename zomeravond. Elf uur hield de muziek er mee op. Na het bier soldaat gemaakt te hebben, helaas was het water lauw, rustig terug gelopen naar de auto en door het nachtelijk donker terug gereden. Het is dus best te doen, al hoeft het voor mij niet direct een wekelijkse bezigheid te worden.