Van opzwepende onrust naar dwingende rust. Het is anders wakker worden, dat mag duidelijk zijn. Al de onruststokers moet ik binnenkort maar eens netjes op een rij zetten, zodat ik ze niet steeds weer vergeet, als ik me bedenk, wat ik zou kunnen doen. Als tegemoetkoming voor het feit, dat ze me 's ochtends niet meer met vereende krachten het bed uit jagen.
Net voor zevenen wakker vandaag. Wakker met een weldadig gevoel in mijn lijf. Zo'n gevoel dat je kunt hebben, als je compleet ontspannen bent. Dan is het net alsof je lichaam aan alle kanten leeg loopt. Alsof alle ellende op z'n Herculesiaans de stal uit wordt gespoeld. Riviertje naar binnen aan de ene kant, rotzooi naar buiten aan de andere kant. Dat riviertje is dan een bron ergens in het binnenste. Een bron die maar blijft spuwen. Artesisch, maar dan dank emotionele ontspanning ipv van hydrostatische druk.
Ik heb dat een half uur of zo lekker z'n gang laten gaan en een beetje 'door mijn lichaam' gebanjerd. Als je zo bewust 'luistert' naar wat er waar in je lijf gebeurd, is dat lichaam een wonderlijk drukke bende. Er gaat vanalles van de ene naar de andere plek. Er duiken onverwachte zaken, sensaties, gevoelens, irritaties, pijntjes ...., hoe moet je het benoemen, op naar het schijnt willekeurige plaatsen op. En verdwijnen met hetzelfde gemak in het niets.
Na dat half uur de controle terug genomen en de benen naast het bed gezwaaid. Ja, redelijk energiek. Niet dat onwillige getrek en geduw. Een vlotte start. Nou ja, ok, een redelijk vlotte start.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten