Het lijkt me stug dat ik sneller ben geworden en zeker zo 's ochtends voor de koffie niet, wat betekent, dat de vliegen van tegenwoordig niet meer zijn, wat ze ooit waren. Drie keer slaan en drie getormenteerde irritaties het raam uit kunnen mikken. Plakstrips en UV-lichtval ten spijt blijven die beesten me treiteren, als er weer een paar binnen zijn verdwaald. Gevaarlijke bezigheid blijkt.
Daarbij had ik net de afgelopen dagen geconstateerd, dat de vliegenplaag dit jaar minder is, dan ik me van het afgelopen jaar herinner. Ongetwijfeld door de betere deur- en raamdiscipline. Een donker huis heeft niet zoveel aantrekkingskracht op die beesten. Neemt niet weg, dat er toch al de nodige tientallen zijn geëlektrocuteerd of de weinig aantrekkelijk dood aan de plakstrip zijn gestorven.
Zou je in een hiernamaals met alles d'rop en d'ran geloven, mag je hopen, dat in een geval als het mijne het oordeel aan de hemelpoort niet gebaseerd is op evenredige vertegenwoordigig van alle levende wezens. Dan kom ik er als een soort massamoordenaar op te staan. Passief bij de vliegen en actief bij al het (on)gedierte, dat vermalen wordt, als ik weer een keertje met de bosmaaier tekeer ga. En ook de dazen zullen een negatief stemadvies geven. Op het ogenblik sneuvelen er iedere ochtend wel een paar met als voorlopig maximum 12 stuks op zaterdagochtend. En dan de insecten die ik rijdende plet tegen de voorkant van de auto en recentelijk de jonge mussen, die nog niet snappen (en dat helaas ook niet meer hoeven te leren), dat je weg moet wezen, als een auto eraan komt. Ai, ai bloeddorstiger dan je zou denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten