Misschien kan de dierenarts een handje helpen met de pups als ie -ws deze week nog- langs komt voor Katrien? Katrien is echt aan het eind van haar latijn. Zakt met grote regelmaat door haar achterpoten en komt zonder hulp niet omhoog. Ook niet als ze niet door haar achterpoten is gezakt. Het idee, dat ze in onze afwezigheid onwillekeurig nog meer dan nu aan haar lot wordt overgelaten, met alle vuiligheid vandien, is een weinig aantrekkeijk idee.
Dat een uitje naar Parijs de direct aanleiding voor haar vertrek naar de eeuwige jachtvelden wordt, is ook niet iets dat een goed gevoel geeft, maar het is niet meer dan een paar wkn vooruitlopen op wat te gebeuren staat. Ook zonder uitje wijzen alle tekenen in de richting van het einde. De pijnstillers en ontstekingsremmers sorteren geen enkel effect meer en midden in de nacht opstaan, omdat ze zonodig moet, gaat me een stap te ver. Dat doe ik bij mezelf al met tegenzin.
Weer een kuil graven kortom. Voordeel is, dat dat deel van de tuin opgeruimd, geëgaliseerd en ingezaaid kan worden met gras en dat voor de winter. De winter ingaan met Katrien was sowieso geen optie geweest. Een kuil graven in de zomer is al geen lolletje, laat staan 'm moeten uithakken in de winter. Al met al is de beslissing vannacht gevallen, denk ik. Het overvalt me tenslotte niet. Dit zit er al weken aan te komen en dat eindeloos rekken, wat met Sammy gebeurd is, gaat niet nog een keer gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten