Gisteren een gevecht, vandaag een vlucht. Mijn hondenervaring wordt in rap tempo uitgebouwd. Niet dat ik het allemaal snap. Integendeel. Tekst en uitleg ontbreekt. Zo ook vanochtend op de hondenronde. Die wandeling kent diverse routes maar hebben na het eerste jaar in Roemenië gemeen, dat ik het deel mijd waar de schaapskudde(s) normaal gesproken passeren. Het gedoe tussen de schaapshonden en de mijne was ik op een gegeven moment zat en de honden ook. Die keerden dan gewoon om en liepen weg.
Tussen 'mijn deel' en de vlakte voor de schapen zit een vallei(tje) gevuld met bomen. Je ziet de andere kant dus niet echt. Vanochtend kwam geblaf van die kant. Net iets meer dan gekef. Mijn gezelschap schoot er luid blaffend op af. De vechtersbaas van gisteren, het toegelopen klittentapijt (Flokkie), een van de overlopers uit 24 (Peppie) en mijn nwe ster Prada. Voordat ze de bossages bereikt hadden, kwam van de andere kant een geblaf dat wel wat weg had van een aanrollende donder.
De vechtersbaas hield in, Flokkie maakte keert en stoof huiswaarts, de teckel kwam naar mij toe en Prada wist ff niet welk voorbeeld ze moest volgen. Een effectvolle stem. Wat voor soort hond het geluid produceerde was niet te zien. Het zal geen chiuaua zij geweest. Afhankelijk van de herder lopen er soms een paar hoge, harige honden mee. Het geluid zegt niet alles over de afmetingen, maar de dreiging die ervan uit ging was niet te missen. Ff gewacht of het dier zich zou laten zien, maar daar had ie blijkbaar geen behoefte aan, en vervolgens teruggelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten