Het geeft ff aan waar de prioriteiten liggen. Voor iemand die al voor etenstijd hartstochtelijk kan uitroepen "I am hungry", die Sibiu niet kan bezoeken zonder in een restaurant aan te schuiven, die het liefst van al in het water ligt maar daar uit komt omdat ze trek krijgt, als zo iemand bij eenen in haar eentje (dus niet restaurant) naar Sibiu rijdt voor een besteld bloemenarrangement, dan moet dat voor een belangrijk persoon zijn. Toch?
Nee, niet voor mij. Morgen is 15 augustus. Zo ongeveer de belangrijkste Maria-feestdag op de kerkkalender. Ook de bij de Roomse variant. Daar horen bloemen bij. Daar gaat ze de priester straks bij terugkeer mee verblijden. De kerk opfleuren. Het zou niet bij me opkomen.
Een beetje geloof doet een hoop mensen goed en bloemen zijn natuurlijk nooit verkeerd, maar in mijn idee zou dat het pakkie an zijn van de priester. Zo werkt dat hier niet. Men doneert met regelmaat geld en/of zaken. Zo heeft Mariana ook delen van de muurschilderingen betaald. Daar staat dan ook je naam bij. En de kerken zijn hier van binnen één groot schilderij met weinig wulpse, zeg maar houterige heiligen en bijpassend stijve religieuze symbolen. Daar moet een heuse bereoepsgroep voor bestaan, kan niet anders met de regelmaat waarmee hier nog kerken gebouwd worden.
Maar bloemen dus. Ongetwijfeld iets met een partij rozen erin. Makkelijk voorspelbaar bij Mariana. Daar kun je haar iedere dag opnieuw een plezier meedoen. Ik snap persoonlijk niet wat die extra waarde is die rozen vaak toegedicht krijgen, zeker niet in boeketten. De eerste bloem, die de kop laat hangen, is de roos. D'r zijn wat dat betreft zat florissantere bloemen denkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten