Het is knap, als we het met z'n tweeën in een middag klaarspelen. Nu was het in minder dan een uurtje gepiept. Kapper, kleren en boeken dwars door het hele voetergangersdeel van Sibiu's oude centrum. Scheelt toch echt als Mariana zich ff zelf bezig kan houden en ik kan doen, wat ik in mijn hoofd heb. Tak, tak, tak of is het tac?
Aansluitend aangeschoven op het terras van het Kulinarium. Weer eten. Ik moet daar iets mee, maar dat is voor na Parijs. Al dat geëet past niet bij het tamelijk luie leventje, wat ik leid. Bovendien heb ik de laatste, zeg ruim 30 jaar nooit zo regelmatig, dwz iedere dag weer een maaltijd genoten, als ik dat sinds twee jaar doe. Zelden of nooit ontbijt en als dan melk en later koffie verkeerd. Met groot gemak werd vervolgend het eten vergeten of bleef het beperkt tot een stuk brood en een homp kaas. Nu is het iedere dag ontbijt en een maaltijd met soep, vlees, vulling en salade. In het begin soms tweemaal per dag. Dat is gelukkig een gepasseerd station.
Wat wordt de volgende ingreep? Met gezonder en gevarieerder eten uit eigen keuken ga ik er, denk ik, niet komen. De langere hondenrondes moeten terug en ook de auto moet minder vanzelfsprekend worden tussen hier en Agnita. En dan zijn we er nog niet, tenzij ik een paar maal per week iets à la houthakken op het programma zet. Kortom de hometrainer(s) moet(en) weer van stal. Maar, zoals al geschreven, straks na Parijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten