Na al het verzet gistermiddag het einde van de dag over een andere boeg gegooid, remmen los, Parijs ingevuld en wat moois uit de kelder opgediept. Zo'n moment waarop je ineens kunt denken "Ach, het is alleen maar geld!". Als ik morgen niet meer wakker word, heb ik er niks meer aan. Kan Mariana er nog van genieten, maar laat ik wel wezen: Hoe zeer ik het haar ook gun, wat heb ik daar aan?
Vannacht geen last van wroeging gehad, dus het zit wel goed. Voor wat me volgende week te wachten staat, ben ik in z'n geheel verbazingwekkend rustig. Geen vrees voor ongewilde groepseffecten, verstikkende bemoeizicht, belemmerende gezamelijkheid, geforceerde gezelligheid en nog veel erger, de excursies uit mijn studietijd indachtig. Neem aan dat 6 dagen te weinig tijd is voor de ergste excessen van de groepseigen dynamiek.
Ik heb hetzelf geregeld, dat scheelt. Nu alleen hopen, dat ik niet als reisleider een kudde schapen door de Franse hoofdstad moet loodsen. Zo eentje die dan à la Rome met een parapluie omhoog z'n schaapjes bij elkaar en achter zich aan probeert te houden. Twee van de vier dagen en één van de vijf avonden heb ik een invulling gegeven. Mag hopen dat volwassen mensen zich af en toe een paar uur tot een dag zelf weten bezig te houden. Als je daar in Parijs niet toe in staat bent, dan kan ik je niet helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten