Vroeg d'ruit. Dat hoort een beetje bij reizen. Dank mijn rug wel ieder uur op mijn foon gekeken. Het moment van ontwaken was moeilijk te missen. Het uit bed komen een delicate kwestie. Begin van de nacht al direct ervarig me op kunnen doen, toen mijn dorst me tussen de letterlijk klamme lappen uit dreef.
Vooral langzaam. Geen snelle bewegingen en de rug niet een handje laten helpen. De hefboomfuctie heeft geen kracht. Verzorgt daarvoor bij een poging tot aanspraak voor een allesweigerende pijnscheut. Eerst maar eens van de linkerzij via een rugliggingspauze naar rechts gewisseld. Zicht op de rand van het bed, als het licht was geweest, maar dat is het om half zes duidelijk niet meer. Benen over de bedrand laten glijden en tegelijktijd met mijn armen het bovenlijf omhoog drukken met de rug als dode massa.
Gezeten op de rand van het bed. De voeten op de grond en vooroverleunend met de handen tegen de kleerkast het gewicht op de voeten gezet en me opgericht. Iedere ruggewervel daarbij apart aansporen en dat met meer overtuigingskracht naarmate het verder langs de graat naar beneden ging. Eenmaal redelijk rechtop naar de badkamer voor het afwateren en tandpoesten. Voorover bukken om de mond te spoelen gaf de meeste problemen. Met mijn kleren de kamer uit gelopen bij het licht van de foon om vooral geen misstap te maken op de paar trapjes naar de rest van het huis. Als eerste een halve kalmering genomen voor de spierontspanning en een heftige pijnstiller tegen het algehele ongemak. Nu koffie en wachten of en wanneer de farmaca effect scoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten