'Overdonderend' mag je de indruk van Versailles wel noemen. Of 'indrukwekkend', of 'overweldigend' maar vooral toch lelijk, kitscherig en smaakloos. Een mening als deze zou me in die tijd vast niet in dank afgenomen zijn. Of me dat mij kop zou kosten, weet ik niet. Volgens mij werd de guillotine pas in de Franse revolutie gebruikt, maar geschiedenis is niet aan mij besteed. Ik zou ook Lodewijk XIV zo op het schavot laten eindigen, terwijl hij gewoon ver voor de revolutie vanuit z'n bed is heengegaan.
Lelijk, dus. Vanalles tè. Te hoog. Teveel schilderijen. Te drukke muurtapijten. Te overdadige decoraties. Te lange gangen. Te grote tuin. Te druk geornamenteerde plafonds. Etc. Eigenlijk was de parketvloer het enige acceptabele van de inrichting. Die dan weer een beetje fantasieloos de meeste vloeren bedekte.
Zo'n plek van 'één keer en nooit weer'. Ik zou er in mijn uppie nooit zijn gekomen en zou dat ongezien al niet als gemis ervaren hebben. Terug in Parijs loste de toeristisch mierenhoop zich op in de metro en zijn we moe en nauwelijks voldaan neergeploft op het eerste aantrekkelijk ogende terras in Montmartre. De drankjes deden wonderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten