Het gaat weer met groot gemaak net zo hard de ene als de andere kant op. Van bespiegelingen mbt het levenseinde naar het gevoel alsof ik eindelijk 'aangekomen' ben cq alle dubbeltjes op hun plek zijn gevallen. Zo liep ik aan het begin van de avond door Agnita. Een en al rust! Is hier nog niet voorgekomen. Ok, er zijn soms momenten geweest in het centrum van Sibiu of slenterend door de supermarkt. Maar dat was meer vakantie dan onderdeel van de dagelijkse routine.
Ken die momenten verder alleen van de hondenrondes op LpM of de vroege ochtenduren in Utrecht na een avonddienst en/of stappen, als ik tenminst helder genoeg was om het me te realiseren. Geen gemeengoed dus. Leuk dat het weer of nog kan. Zo'n stemming waarin ik zo tevreden met mezelf en het moment ben, dat de hele verdere rest van de wereld weinig meer is dan achtergrondopvulling.
Nu mag je dat bij Agnita vrij letterlijk nemen. Na zevenen is er weinig meer te beleven. Een stel jonge meiden in de leeftijd tussen poppen en kinderen, een straathond, meer vrije parkeerplaatsen dan auto's en iets meer activiteit op het terras van het gokcafé. Cadeaupapier gekocht, me op een duur ijsje getrakteerd van wel 8,5 Lei, niet voor herhaling vatbaar, en tussen de rookpauze houdende gokkers op het terras plaats genomen. De meesten nemen niet de moeite om hun sigaret op te roken en verdwijnen halverwege weer naar binnen. Het heeft ooit aantrekkingskracht gehad die automatenwereld, maar ik word er niet meer warm van. Na mijn bier het stadje weer verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten