Oost, west, thuis is wat rest! Het Roemeense platteland is weer the playing ground. Had nog wel een paar weken in Parijs kunnen blijven. Alleen wel te verstaan. Groepsleider is mij net als leraar niet gegeven cq geeft mij niks. En natuurlijk zonder Mariana, anders zouden we met een vrachtauto ipv het vliegtuig terug moeten komen.
Met de stressvoorkomende ruimte, de gewenste vroege aanwezigheid op het vliegveld en het vooruit springen van de klok is het toch een reisje van 12 uur. Van hotelbalie in Montmartre naar het bed in Coves. Taxi, bus, vliegtuig en auto. Twintig minuten, een uur en 15 minuten, 2 uur en tien minuten en bijna 3 drie was de feitelijke reistijd. De rest is verloren gegaan aan wachten. Lopend, (mee)rokend, zittend, koffie drinkend en staand in een van de vele rijen. Inchecken baggage, controle paspoort, controle baggage, instappen, uitstappen, paspoort hercontrole en het opwachten van de koffer.
Auto zoeken en eindelijk rust! Zelfs de muziek was de eerste tientallen kilometers teveel verstoring. De rust kwam ons in grote passen tegemoet naarmate we verder doordrongen in het Transsylvanische hart van het land. Cluj-Napoca Turda, Ludus, Iernut, Tarnaveni, Medias, Birghis en Coves. Thuis als eerste gecontroleerd hoe levend de have nog was. Met vier honden en twee katten was alles ok. Koffers naar binnen, biertje tegen een vervaarlijk snel zakkende alcoholspiegel en 'hop' tussen de eigen lakens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten