Op de terugweg, volgens mij was het bij Netus, flitste ineens een rood-blauwe zwaailicht links voor me op. Ai, politie. Geen staande controle. Volgens mij reden zij net als ik, alleen in de tegenovergestelde richting. Er stak ook nog een arm uit het bestuursraampje van de Dacia Logan met een rood-wit iets in z'n hand. De vaart was al geminderd en stoppen geen probleem.
Te hard gereden? Volgens mij niet. Alcoholcontrole? Dan ben ik de pineut. De agent stapte uit zijn auto. Ik liet het raampje zakken en vroeg of er problemen waren. In het Engels natuurlijk. Niet met opzet, meer spontaan. Waarop de agent - in het Engels- vraagt of ik een vreemdeling ben. Ik kan weinig anders dan dat bejaën. Daarop maakt de agent een soort 'Laat maar' gebaar, zegt ok, draait zich om en stapt weer in zijn auto.
Zit je dan met de vrg, wat wilde die man wat blijkbaar niet meer interessant is, als ik geen Roemeen ben? Geld niet, want dan was ik eerder het ideale slachtoffer. Had hij geen zin in een Engelstalig gesprek? Het leek wel alsof hij de taal beheerste. Ik rij in een auto met Roemeense kentekens, dus hij mag veronderstellen dat ik de lokale regels enigszins ken. Zou het effect 's winters hetzelfde zijn geweest of dank ik het aan het toeristenseizoen? Wilde hij iets wat eigenlijk helemaal niks met politie en controle te maken had?
Vragen te over. Bovendien komt die beste man van Agnita en moet hij mijn auto al wel bijna kennen. Alleen het feit al dat het geen Dacia Logan of Golf danwel Passat variant is n zwart, zilvergrijs of sportrood, maakt de spoeling qua auto's in Agnita tamelijk dun. Hoe het ook zij, goed weg gekomen. Het voelt een beetje blond aan met diep decolleté.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten