Vijf dacht ik dat het waren. Het blijken er inmiddels zes te zijn. Zes standaard verhuisdozen vol met kerstgerelateerde decoratie en dan tel ik de twee gevuld met kerststalbeelden niet mee. Die heb ik sinds ze uit de boedel van mijn ouders in mijn bezit zijn gekomen, geloof ik, eenmaal opgezet. Maar misschien doe ik mezelf nu tekort. In Frankrijk was er plek genoeg voor. Hier is het krapjes en dan ook nog de honden en katten erbij. Die waren er in Frankrijk ook (andere) maar met meer ruimte werkt dat toch anders. Maar ik dwaal af.
Zes verhuisdozen vol ballen, andersvormig hangspul, lichtjes, slingers, kransen en meer. En dat alles voor anderhalve boom en een paar dubbele raamconstructies waar iets tussenin kan staan en/of hangen. En ik moet Mariana echt weghouden van kerstafdelingen want genoeg zal het nooit zijn. Dat weet ik inmiddels. En eigenlijk is Kerst maar een getolereerde aanleiding om zich aan overmatig decoreren te buiten te gaan. In feite zou het huis allang in een soort kruising tussen Efteling, Disneyland, een uitdragerij en een antiekzaak zijn veranderd als ik niet stug 'nee' blijf schudden bij iedere vrg of iets niet leuk is voor in, aan, om of op het huis.
Kerst is dus een soort bliksemafleider, die voor een paar mndn, want tot eind februari, voor voldoening moet zorgen qua interieurverzorgende decoratiedrift. Dan Pasen nog om af te kicken en de rest van het jaar om af te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten