Een stuk fitter mijn bed verlaten. Al moet ik zeggen, dat het om 4 uur actiever aanvoelde, dan toen ik tegen achten werd gewekt door de braakgeluiden van een kotsende hond. Heel even, maar dan ook maar heel even overwogen om voor dag en dauw op te staan. Me nog een keer omdraaien leek me verstandiger èn een stuk prettiger!
Het kwik weet de nul nog niet in neerwaartse richting te passeren. Pech voor de honden. Geen zin in geblubber. Wel alles wit. Nou ja, de intentie is er aantoonbaar aanwezig. Helaas twee dagen te laat. Dat heet lullige timing. Maar het belooft wat voor het weekeinde waarin vorst èn neerslag wordt gemeld. Kan sneeuw geven of een dikke laag ijs over alles heen. Doe mij maar de sneeuw als ik kiezen mag.
Vandaag het normale leven weer oppakken. Oud en Nieuw komt er weliswaar aan, maar dat weet me minder mee te slepen. Is bovendien maar een avond en hier te lande ook het ontbijt, als je het Hilton in Sibiu mag geloven. Daar dit jaar (weer) niet heen. Na drie keer had ik het wel gezien en om voor mijn tafelgenoten te gaan betalen om niet met een partij vreemden opgezadeld te zitten is één keer leuk maar hoeft geen gewoonte te worden. In feite was het het hoogtepunt daar ter plekke en dan moet je stoppen. Toch?
Ik ben toe aan een paar weken stevige winter en dan fluks het voorjaar in. Iedere ochtend, als ik door de treurigheid van de winterse tuin loop, kriebelt het. Ik heb zin in het werk in de tuin. Vooral nu ik niet eerst de strijd aan moet met het spitten, voordat ik aan de slag kan. Hoop ook een stap of liever een paar stappen verder te komen met de inrichting. Zin in het nwe jaar. Is wel eens anders geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten