Dagen waarin niks gebeurd. Dat krijg je, als je gewoon doet, wat je je bedacht hebt. En die bedachte bezigheden niet van de orde van paragliden, steilwand beklimmen of bungeejumpen zijn. Of avontuurlijker, wat best moet kunnen. Men doet tegenwoordig tenslotte alles om 'bijzonder' te zijn of gewoon je nek te breken. De afwas was mijn 10 km voor vandaag en het houthakken twee 8000'der op één middag. Doe het me maar 'ns na.
De partij hout van 2018 is inmiddels voor meer dan de helft in mootjes gehakt. De kwaliteit valt achteraf best mee. Er zitten beroerde brokken tussen, maar ook stukken die aan de kant gaan, omdat ze me teveel moeite kosten om ze gespleten te krijgen.
De komende twee weken wordt aardig weer voorspeld en zou ik de partij van 2018 moeten kunnen afmaken. Dan gaat over die partij van dit voorjaar een groot zeil en zie ik de rest in het voorjaar weer. En dan als het kan met een splijtmachine. Mocht het houtverbruik groter zijn dan de geleverde jaarhoeveelheid, dan zie ik wel weer verder.
Met een beetje geluk kan in de komende twee weken nog meer buiten gebeuren. Het rechterdeel van de tuin waar nog maar een relatief klein deel van het sloophout ligt, kriebelt me steeds weer, als ik het zie. Ik wil de onderliggende grond komend jaar als tuin kunnen gebruiken. Als ik de kans krijgt, grijp ik 'm bij z'n kladden en zal ik die niet laten lopen. Het zou de champagne met oud-en-nieuw net iets beter laten smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten