De hele middag zijn hoofd en handen onafhankelijk van elkaar aan de slag geweest. Gelukkig voldoende domme doe-dingen in de aanbieding. Ken die hele man niet. Daar gaat het natuurlijk ook niet om. De pijn zit 'm in het feit, dat het je ieder moment kan overkomen. Je hoeft er niet voor in de rij te staan of een nummertje te trekken. Ook ziek-zijn is geen voorwaarde. Het kan gewoon onder de afwas gebeuren of in bad. 's Morgens vroeg of 's avonds laat. Bij het boodschappen doen of onder het koken.
De hele mallemolen is weer op hol geslagen. Weekplanning door de war. Aanloop naar de Kerst verziekt. Kan verder niemand wat aan doen. Het is aan mij om mezelf hanteerbaar te houden. Helaas werkt dat niet als een schakelaar. Meer een kwestie van bezinken wat opgerakeld is. 'Klaren' heet dat bij de wijn. Weet niet hoe je dat bij een mens zou moeten noemen. Volgens mij dekt 'bezinken' de lading vrij aardig.
Het grove spul zakt vrij snel terug naar de bodem. Wat blijft is een mistige waas, die maar langzaam uitzakt. Eigenlijk weet je nooit echt zeker of wat je ziet nu helder kunt noemen of net niet. Je weet het enkel 'in vergelijking met'. En gisteren was het zeker weten een stuk helderder dan vanmiddag. Morgen condoleren, woensdag de begrafenis. Dit geintje gaat de week wel halen, vrees ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten