Een dag waarvan vooraf al duidelijk is, dat er weinig beleefd zal worden. De ochtend als rustige aanloop. Uitstekende blog-omstandigheden, alleen valt er weinig te verhalen. Kerkdienst in de kapel, aansluitend een maaltijd, ws in La Prut, eventueel La Gradina of Dacia. Borrel, taart, soep, een berg vlees met een beetje puree, koffie en dan zal het tegen drieën zijn bij thuiskomst. Anderhalf uur om nog een klein of meerdere hele kleine klusjes te doen, honden uitlaten en de dag is voorbij.
De tweede dag, dat een overledene me van het houthakken weet af te houden. Je zou de man het verstoren van je weekplanning bijna kwalijk nemen. Maar dan zou hij nog ergens moeten zijn en dat lijkt me stug, ondanks alle fantasieën, die daarover bestaan. Wat eerst een zelfstandig functionerend levend wezen was, is verworden tot een klomp levenloos materiaal.
Het blijft moeilijk te bevatten en idem te accepteren, dat de hele verzameling aan ervaringen, herinneringen, alle persoonseigen gedachten en ideeën in ene op zwart gaat. Het is als 's ochtends je Pc opstarten, op willen starten en ondanks alle knoppen, waar je eerst op drukt en vervolgens op hamert, een zwart scherm het enige resultaat is. Hele werkgeheugen en harde schijven misschien niet leeg maar wel ontoegankelijk. Onbereikbaar. Verloren. Weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten