Wat kerstspul opgehangen, lichtjes gecheckt en winterbanden laten monteren. Pfffft, weg dag. Als dit leven is, is het bijna nog erger dan werken. Daar is toch met de beste wil van de wereld geen zin in te ontdekken. Wordt tijd, dat we een mnd verder zijn en ik kan beginnen met de voorbereiding van de tuin. Dat bezig zijn met groeien en bloeien geeft stukken meer voldoening. Hoewel daar ook nauwelijks van 'zin' kan worden gesproken.
Eigenlijk interesseert die 'zin' me helemaal niet zo, maar het houdt me op de een of andere manier toch met regelmaat bezig. De kerstversiering zag ik eigenlijk niet zitten en winterbanden is een verplichting. Dat maakt dingen anders. Houthakken zit dan weer ergens tussen tuin en het geneuzel van vandaag in. Het is de basis voor een deel van de warmte in huis en die was in eerste instantie weer nodig voor het gisten van de wijn. Maar om dat nou de zin ervan te noemen?
Zin zou meer moeten zijn dan praktisch nut. Ergens in de voorbije decennia ben ik het interesse in het meta-gehalte van 'zin' verloren. Zo'n Greta (afschuwelijke naam) heeft voor het moment wel zoiets in haar leven gevonden. Mag voor het kind hopen, dat ze er de rest van haar leven niet in blijft hangen. Ik kan van mezelf geen moment bedenken, waarop ik naar iets groters in mijn leven heb gestreeft. Iets mezelf, de basale levensbehoeften en geld verdienen overstijgend. Eerder integendeel. Toch blijf ik me er mee pesten. Meer dan het beste ervan maken, en daar kun je een hoop kanten mee op, zit er volgens mij sowieso niet in. Maar alleen met de tuin is me dan weer te weinig.
Volgens mij is bovenstaande zo krom als het maar zijn kan. Maar eens op een verloren moment voor mezelf goed over nadenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten