Ligt het aan het seizoen of aan de nog steeds voortschrijdende normalisering? Inmiddels omvatten mijn nachten geslagen 8 uur slaap. Het is eeuwen geleden dat dat een onderdeel van mijn normale doen was. Het gaat weliswaar in étappes maar ook daar zitten vooruitgang in de vermindering van het aantal en in de vermeerdering van de tussenliggende slaaptijd. En van twaalf tot vijf mag eigenlijk gewoon een nacht aan één stuk heten. Jaren met minder genoegen genomen als nachtrust.
Wennen en natuurlijk ook de vrg "Of dit wel klopt." Alles wat afwijkt van wat je gewend bent, behoor je tenslotte met enig wantrouwen tegemoet te treden, als ik de heren en dames medici van een paar weken geleden moet geloven. Vooralsnog zie ik het als een vorm van een weldaad en weet haast zeker, dat het seizoen hier ook in meespeelt. Om acht uur is het nog niet echt dag qua licht. Dat gaat binnenkort trouwens weer de andere kant op. Nog één dag slecht is het korten.
Met acht uur - half negen doe ik het helemaal niet zo slecht dit jaar. De bedverlaattijd heeft in dit seizoen vaker dan eens een uur later gelegen. Straks weer op z'n vroegst zes uur (zo af en toe). Je praat dus over een seizoensspeling van 2-2,5 uur. Een speling die per saldo verbazend weinig invloed heeft op het verdere verloop van de dag. En dat terwijl je in de winter niet alleen later maar ook trager bent. Vreemd. Heel vreemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten