Voor het eerste sinds ruim zes weken met de bereiding begonnen van een gerecht waar vlees bij komt kijken. Bereiden! Meer niet. De eerste dierlijke eiwitten krijgt het lijf pas weer op eerste Kerstdag te verhapstukken. In Mariana's geval. Ik heb helaas, helaas pindakaas een keer onbedoeld gezondigd. Nu kan ik behalve de priester een gat in de lucht te laten springen door de mis te bezoeken, 'm ook nog een plezier doen met een biecht. In theorie dan, want dat ga ik toch echt niet en nooit meer doen. Ik heb van die, volgens mij, ene keer dat ik echt in zo'n biechthokje heb gezeten geen trauma overgehouden, maar er zijn weinig activiteiten in je leven, die het ongemak van dat verblijf weten te evenaren laat staan overtreffen.
De soep voor de Kerst kortom. Kippensoep. Supa de Gaina. Met huisgemaakte vermicelli. Niet in ons huis. Huisnijverheid van vrienden. Geen verdere keukenactiviteiten in de planning vanavond. De rest is niet à la minuut maar wel op de dag zelf, zelfs de tiramisù. Een beetje met de scepter zwaaien in de keuken en mezelf commanderen. Minder gevloek en gebrul dan bij Gordon Ramsay, zelfs als ik het niet alleen in mijn tweetjes doe.
Omdat het allemaal nooit eerder gedaan is, is het wel spannend of zoiets te noemen. Zeker nu ook nog de hoofdingrediënten van een aantal gangen zijn gewijzigd. Toch zal het qua smaak nauwelijks mis kunnen gaan. Daar sta je tenslotte zelf bij en het gaat om je eigen smaak en niet die van de receptschrijver. Met bereiding en gaarheid en zo ligt dat anders. Een Coquelet is ongeveer tweemaal zo groot als een kwartel, die het tot bij de poelier heeft geschopt. Het verschil tussen langoestines en de grote garnalen, die ik gekocht heb, moet ik nog uitzoeken. En dat een moot gerookte zalm klein gehakt en gemengd met verse qua tartaar anders zal uitpakken dan verse tonijn, dat snapt de grootste keukenanalfabeet nog. Denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten