Het is ws vloeken in de kerk, maar, ik loop op het weekeinde vooruit, ik heb al een week of twee zin om zelf foie gras te maken. Als je het gereutel en geschreeuw hoort van de varkens, die hier momenteel met regelmaat gekeeld worden, is zo'n vrijwillig voor haar portie doorgekookte mais naar de trechter happende eend of gans een weinig schokkende vorm van dierenleed. In Frankrijk dan. Hoe dat in China gaat, want daar schijnt het merendeel tegenwoordig vandaan te komen, weet ik niet. Leesbril mee volgende week en zien of je de afkomst kunt herleiden.
Maar foie gras dus en dan komen snel andere smaken uit de Franse periode opborrelen. Bijv. van die diertjes uit van die grote schelpen. Geen mossels, oesters, clams, kokkels, amandes .... kom op geheugen, hoe heten die dieren in van die 'de Compostela'-schelpen. Coquilles ..... hè, hè. Minuutje de ene kant, minuutje de andere kant en klaar. Vooraf wel de smaakgevende ingrediënten klaar maken.
Oesters zou ook niet verkeerd zijn, maar of ik op de versheid kan vertrouwen. Zou eigenlijk wel moeten kunnen. Met een goed biefstuk kan ik Mariana geen plezier doen. Wat gaat het dan worden, wat mij wel feestelijk genoeg is maar geen rund? Uitdaging? Kip of varken is me te alledaags, zelfs na 6 weken zonder. De kip kan in de soep maar heeft verder niet veel in de maaltijd te zoeken. Wild kan, daar is ze gek op. Hoewel je het wilde van het wild uit supermarkt of groothandel met een korrel zout moet nemen. Ik vergeet de vis. Verder natuurlijk iets van dessert en bijzondere chocola of bonbons. En dat alles in zo'n porties ingekocht, dat je niet half februari nog bezig bent met het verwerken van de kerstinkopen. Dat laatste wordt de grootste uitdaging. Zelfs als ik in mijn eentje zou gaan, wat niet het geval zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten