Niet de beste voorbereiding voor een creatieve keukendag zo'n drukke nachtelijke bedoening, als je eigenlijk gewoon had willen slapen. De koffie heeft weinig stimulerende werking. Het wordt beginnen op het tandvlees en hopen dat ik op mijn voeten terecht kom. Zou liever in bed kruipen en een paar uur goed slapen ipv ieder uur wakker worden in gewisse onzekerheid.
Het is steeds weer die vanzelfsprekende souplessse in het doen der dingen, die het laat afweten. Lijkt me voldoende, als dat beperkt zou blijven tot de onvermijdelijke lichamelijke verstijving bij het klimmen der jaren. Niet iedere keer weer die valse starts als je iets van plan bent.
Een begin ga ik niet zoeken. Ik ga gewoon beginnen. Ergens. Met iets. Zo ingewikkeld is het gelukkig allemaal niet. Hooguit het dessert kan voor een uitdaging zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten