Ondertussen ontvouwt zich buiten een prachtige dag. Strak blauwe lucht. Zonnetje. Je zou zo aan de slag willen. Dat is ws alleen maar omdat het niet kan. Anders nooit zoveel last van. Ik neem d'r nog een, en dat slaat niet op de koffie, op de te vroege vertrokkene en vooral op zijn vrouw, die het begrijpelijkerwijs zwaar heeft en dat overduidelijk niet probeert weg te stoppen. Je kunt het maar beter gehad hebben.
Het gooit me onwillekeurig terug naar eind oktober, begin november 2007. Ik heb in die periode het meeste gemist. Het was, dat een paar mensen om me heen, me zo af en toe terug de werkelijkheid in trokken, anders was die hele periode in verdwazing verloren gegaan. Het zal het verwerkingsproces niet versneld hebben.
Inmiddels ruim 12 jaar meer op de teller dan Yoland bij haar vertrek. Ook zij was 52, net als de overledene, die vandaag begraven wordt. Niet dat dat zoveel zegt. Maar vroeg is het voor tegenwoordige begrippen wel. Voordat je het idee hebt, dat je je leven wel gehad hebt, moet je toch eerder aan in de tachtig of meer denken en dan ook, net als bij mijn moeder, de fysieke aftakeling aan den lijve ondervinden, anders heb je ws alsnog het idee, dat je nog wel jaren mee kunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten