Ik heb heel wat verslavingen versleten, maar de smartfoonverslaving wil maar niet aanslaan, die komt niet aan het verslijten toe. Iedere scheet die je laat, je dwars zit of waar je mee geconfronteerd wordt delen op Twitter, Facebook, WhatsApp, Instagram, etc .... Ik zal niet zeggen, dat ik me er nooit aan bezondigd heb, als je het woord 'Iedere' vervangt door 'Een'. Maar via mijn foon leven? Ik onderhou zelfs de WhatsApp-contacten, mijn enige besmetting op dit terrein, met aangename onregelmatigheid.
De foon heeft mijn horloge vervangen, dat is een ding wat zeker is. Daar gebruik ik de iPhone het meest voor, denk ik. De tweede gebruiksvorm is het checken van mijn email. Ten derde en in feite tenslotte gebruik ik het voor mijn aantekeningen. Niks, nada, noppes om anderen mijn wederwaardigheden op te dringen, al zal dat meestal gezien worden als 'iemand ergens deelgenoot van te maken'.
Gelukkig ook nooit in groepen verzeild geraakt. Gewoon, indien, dan een op een. Je zult altijd van die types er tussen hebben, die het onder alle omstandigheden beter denken te weten. En dan -God bewaar me- van die moraalridders met hun wapperende vingertjes.
Ik heb nog wat Twitteraccounts waar ik iets mee moet, omdat ze anders domweg verwijderd worden. Ook zoiets. Je wordt dus verplicht om actief te zijn op straffe van account-verwijdering. En komt er ook nog zoiets als een frequentieverplichting? En zo ja, wat zal die zijn? Eenmaal per jaar, kwartaal, mnd, week of moet het straks verplicht dagelijks?
Het is gekkenwerk. Op een compleet ander vlak vigeert een uitspraak als "Don't stick you dick in crazy!". Volgens mij wordt die goede raad bij de zg sociale media massaal en genderneutraal in de wind geslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten