Uitgebreid gewandeld. Honden vanaf de binnenplaats losgelaten en me verder nauwelijks met ze bezig hoeven houden. Zo'n dag waarop goed gaat wat voor hetzelfde geld ook anders had kunnen lopen. Zelf nauwelijks oog voor de omgeving.
Teruggetrokken in mijn gedachtenwereld zat ik ineens in de kerk tijdens de begrafenis van Yoland. Hoe kom je er zo ineens? Verder niks speciaals. Gewoon de redelijk volle kerk, een achthoekhoekig gebouw met licht houten banken. Overwegend donkere kleding. Kist. Kaarsen. Lila-paarse bloemstukken. Mensen achter de katheder. Een gestileerd beeld. Een tableau vivant van mijn herinnering. Het beeld voor een buitenstaander.
Net zo uit het niets als het verscheen was het niet veel later ook weer verdwenen. Dik twaalf jaar na dato. Ik ben in al die jaren wel met de dood bezig gebleven maar niet specifiek met het overlijden van Yoland. Het is de trigger geweest, die uit het niets een bal aan het rollen heeft gebracht, waar ik me op dat moment nauwelijks mee bezig hield. Hoe momenten levens kunnen veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten