De toppen van de Karpaten zijn weer wit. Afgelopen weken niet echt mijn aandacht gehad en was die er al geweest dan had het zicht ws ontbroken. Zo kruipt de winter ons steeds dichter op de huid. Qua voorraden moeten we 'm aankunnen. Vandaag weer 6 3/4 ltr potten gevuld. Mijn variatie op de vele recepten hiervan hier te lande.
Eerst kon ik ze niet vinden. Tomaten zijn 'rossi'. Groen is 'verde' of zoiets, maar de combi scheen men niet te kennen. Dat is de dommigheid van de digitale wereld. Ze pretenderen het wel maar dat meedenken valt nog vies tegen. Maakt me trouwens niet uit, maar toch. Groene tomaten heten hier geen tomaten maar 'gogonele'. Als je het eenmaal weet kom je er wel. Recepten zijn niet zo gecompliceerd.
Bij video's heb je vaak zelfs alles in één oogopslag. Iets begreep ik echter niet. Alles wat met 'muraturi' te maken heeft bevat azijn. Die zag ik nergens. Wat ik zag, was volgens mij enkel water met zout en suiker. Voor de zekerheid Mariana gevraagd en het bleek te kloppen. Water met een normale eetlepel suiker en een afgestreken eetlepel zout per liter. Meer niet. Haast niet te geloven dat dat werkt.
Nu nog de laatste pepers/parika's van Mariana's oogst. Die had voor de gein een paar pepers in de grond gestopt en die kwamen probleemloos op. De zaden dan. Toen de planten, netjes verpoot en zo, vrucht begonnen te zetten was duidelijk dat het een hybride peper betref die ze in de grond had gestopt. Er kwam werkelijk vanalles uit. Bijna het hele spectrum (qua vorm) van paprika tot een verdacht kleine peper aan toe. Wat we geprobeerd hebben was voor mij niet zo rauw te eten. Jammer want dan had ik nog wel een generatie verder gewild met de paprikavormige maar toch pittige en niet zoete vruchten. Kortom weer iets met scherp en scherper. Straks weer zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten