Speculaas. Speculaas. En nog meer speculaas. Het begint 's morgens bij de koffie en gaat de hele dag door. Ik mis de regelmatige aanvoer van de speculaasbrokken, hoe kruimelig ze ook waren. De koektrommel in de keuken is van iedere kruimel ontdaan. Loop ik richting de keuken dan is het 'Speculaas' wat door mijn hoofd schiet. Maak ik koffie, dan is het gemis bijna fysiek voelbaar. Tegen beter weten in kijk ik in de koekjestrommel. Niks. Nada. Geen brokje te zien.
Mijn gedachten worden door het verlangen naar speculaas geterroriseerd. Speculaas dringt zich overal tussen en als het ff kan voor. Dat zou de dood ook willen, maar is 'm zelden of nooit zo alomtegenwoordig gelukt. Ik proef 'm als ik eraan aan denk. Dus zo ongeveer de hele dag. In Utrecht zou ik ongetwijfeld naar AH getogen zijn om aan de scoringsdrift tegemoet te komen.
Als een volgende versie ook nog knapperig ipv kruimelig is, dan is het hek van de dam en vrees ik een alles of niets (vr)eet-sessie. Dan loop ik in mijn wakkere uren met de koektrommel onder mijn arm. Dromen doe ik er gelukkig nog niet van. Maar wie weet wat me allemaal nog te wachten staat qua speculaasbeleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten