Wat is de betere aanpak? Gewoon aanpakken wat me te binnen schiet of voor mijn voeten valt en zo wat door huis, tuin en hof dwarrelen of weer wat vaker de deur van de truck achter me dicht trekken en het dwarrelen beperken tot het op orde krijgen van mijn gedachtenwereld. Binnenkort kan dat ook op Spaanse wegen met ws niet meer dan wat doorsteekjes naar Portugal. Begin december zou al kunnen. Als Sinterklaascadeau. Verwaterd mijn 80% dekkingsgraad aan gereden wegen, maar dat heb ik er graag voor over.
Wat ik me van die ene keer herinner, dat ik er heen en terug doorgereden ben, zijn lange lappen autosnelweg door kale, roodachtige leegtes. Het zou qua asfalt wat op de wegen naar Zuid-Italië moeten lijken. Heerlijk lang door met de blik op oneindig. Weinig verstoring. Ideale omstandigheden om je gedachten meer aandacht te kunnen geven dan de weg. 'Aandacht' niet sturen. Zien waar 'men' heen wil en bedenken of dat is wat ik wil.
Als er niks meer te moeten is, 'moet' ik wel wat te willen hebben anders komt er weinig uit mijn handen. Dan blijf ik hangen in de huidige onbestemdheid, trek me af en toe op aan de afwas en/of het koken en zak weer weg. Iets doelgerichts moet er wel zijn ook al is dat doel verdwenen of in elk geval minder concreet geworden. Meer zweverig. Een kwestie van gevoel. Dus meer van 'Voel ik me goed?' dan 'Is de klus klaar?'. Het zal me benieuwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten