Het tempo zakt verder en verder weg. Mag daar wel wat tegenin krikken anders ga ik straks letterlijk achteruit. Een hele dag bezig geweest en niet het idee hebben dat je iets gedaan hebt. Niet aan buiten toegekomen. Geen kleine klusjes opgeknapt. Geen plan van aanpak in elkaar geschroefd. Verder dan huishoudelijk gerommel in de marge ben ik niet gekomen.
Wat vandaag is gedaan, hoeft morgen niet meer. Dus hopen, dat we morgen verder dan het huishouden kunnen kijken en reiken. Dat tegen het weekeinde en erna de temperatuur omhoog schijnt te gaan, maakt dat ik me niet echt geroepen voel om voor het buitenwerk te gaan. De laatste loodjes zijn het afzien niet waard. Maar bewust wachten is ook weer zoiets. De grootste onzin is het ermee bezig zijn. Morgen zien we wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten