Gisteren een begin gemaakt met het opschonen van eettafel en pc-tafel. De afschriften en rekeningen ordenend is de laatste opruimbeurt voor de vorige Kerst geweest. Dat valt me een beetje tegen van mezelf. Maar als ik dan bedenk, dat wat er overal in de weg ligt van een heeeeel jaar is, valt me dat eigenlijk wel weer mee. Beduidend minder weg te leggen gehad dan in de jaren daarvoor. Dat geeft de mens moed. Zou het ooit zover komen, dat de tafels hun afstelfunctie verliezen? Zou het? Dan graag ook het aanrecht aub.
Veel voldoening gaf het ruimen niet. Ook de eerste gaten die vallen in de geordende chaos maken me niet bijzonder blij. Het is niet als met het tuinwerk, dat me stimuleert door te gaan als het eerste gat is geslagen in het onkruiddek. Administratie en verder gaat met gepaste weerzin. Pas als de lap over de geheel lege tafel gaat, verschijnt ietsie pietsie voldoening.
Dat er buiten nog een hoop moet gebeuren, voordat de eerste sneeuw neerdwarrelt, maakt het er niet beter op. Het is overgangsperiode. Het is dringen. Buiten moet nog. Binnen wil al. En daar is nu het wegruimen van de alu-onderdelen van de kas nog bijgekomen. Ik wist het al in augustus, toen de dealer zo ongeïnteresseerd de bestelling liet versloffen en toch baal ik er niet minder om. Het ding had er moeten staan ipv in onderdelen de schuur ingelegd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten