Dat mondkapjesgedoe is een ware killer voor het mensenkijken. Zowel vanaf een bank in het winkelcentrum als bij de koffie op het terras bewuster naar mensen gekeken dan ik anders zou doen. Maar er is echt geen zak aan. Je kijkt naar kapsels en lijven. Gezichten zijn door het lapje geanonimiseerd en het onderscheiden van de diverse mondkapjes naar soort en vormgeving interessert me geen reet.
De ogen zijn weliswaar niet bedekt, maar ook die verliezen een groot deel van hun zeggingskracht doordat de rest van het gezicht achter een lap verscholen gaat. En een mooie kont mag gezien worden, maar als ik het daarvan moet hebben, kijk ik net zo lief naar het af en aan rijden van de auto's op de immense parkeerplaats voor de City.
Nee, als ik al ergens voor hoop dat deze virusgerelateerde verplichtingen tegen het einde van de winter opgeschort kunnen worden (vaccin?), dan is het wel om de passerende mens weer vol in z'n/haar/het aangezicht te kunnen (be)kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten