Vandaag nog ff met met de enige echte buren, die we hebben, in de haren gehad. Sinds ik met de tuin bezig ben, is me opgevallen, dat zo ongeveer alle afvoer van hen onze kant op komt. Niet vanzelf, daar zijn voorzieningen voor getroffen. Was het alleen hemelwater, was daar misschien mee te leven, hoewel we meer dan water genoeg via de grond aangevoerd krijgen.
Maar bij regenwaterafvoer blijft het niet. Ook de zeik van paard en koe, de varkensdrijfmestzooi èn de overloop van een oud buitentoilet, dat met regelmaat nog gebruikt wordt mn door de wat achtergebleven zoon van het oudere stel.
Nog weer geen ramp of eigenlijk zou er niks aan te doen zijn, als er een gecombineerde grondstrook zou liggen tussen ons perceel en dat van hen. Dertig centimter van beide kanten is/was een soort standaard en daar lag dan een gemeenschappelijke greppel op of eigenlijk in. Maar zij hebben het grootste deel van hun gebouwen aan de limiet gebouwd, maar menen dus wel recht te hebben op die afvoergreppel, die voor meer dan 90% gewoon helemaal over ons perceel loopt.
Ik probeer die mensen nu een jaar of drie duidelijk te maken, dat ze die hele afvoer over hun eigen terrein moeten laten verlopen en anders ik me het recht voor behoud om er voor te zorgen, dat het niet meer onze kant op komt. In eerste instantie loze woorden, maar het plan heeft inmiddels vorm gekregen. Uitvoering zeer ws komend jaar. Aan onze kant, niet die van hen.
Een aantal weken geleden zag ik, dat het (ketting)hondenverblijf was verplaatst. Mij ontging de zin totdat ook daar de varkensmest begon te stromen. Je kunt de boel ook op de spits drijven ipv een beetje goede wil tonen. Je hoeft de landstaal niet te spreken om in een dergelijke situatie je ongenoegen over te brengen. En weer dat gezeur over die greppel, terwijl op die plek notabene zelfs hun omheining op ons terrein staat. Die gaan volgend jaar hun 'blaues Wunder erleben'. Ik verheug me er nu al op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten