De dip te boven door voor de avondmaaltijd aan de slag te gaan. Na het tafelen verder met iets onbestemds en dat met een krant proberen te verjagen. Niet gelukt. Het onbestemde is inmiddels overgestapt naar een verloren gevoel. Zo'n gevoel waarin je vanalles wilt, maar iedere invulling hooguit reikt tot 'net niet'. En bijna raak is gewoon helemaal mis.
Net in mijn hoofd de hele in huize zijnde drinkbare vloeistofvoorraad langs gelopen en bij niks was er iets van een Hmmmm. Helemaal niet. Na de klets warm water met een smaakje had ik gerichter enthousiasme verwacht. Wacht! Misschien een port? Nee, teveel smaak ze kort voor het einde van de avond. Zonde als daar straks de tandpasta overheen gaat. Een glas aangelengde rosé daar maar? Nou nee, bedankt. Laat maar zitten.
Ooit, ooit trok ik nu een Duvel open en volgden er nog een paar voordat ik tegen de ochtend het bed opzocht. Alleen van de gedachte raakt mijn bloed spontaan overmatig alcoholhoudend. Moet ik straks nog ontnuchteren, voordat ik de paar treden naar de slaapkamer zonder ongelukken weet te meesteren. Waar is het mateloze gebleven? Jammer, die tegenwoordige benepenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten