Een hapje, een spelletje en een krant en hoppa, da was de avond. Mijn vingers krijgen iets onrustigs op avonden als deze. Voor de rest geen andere ontwenningsverschijnselen. Zou anders zijn als dit zonder fysieke oorzaak dagen zou voortduren. Dan kom ik gegarandeerd in de situattie, dat ik weliswaar een andere invulling van de avond wilde dan naar het Pc-scherm staren, maar als ik dat doe, mis ik het scherm en mn wat daarop te zien is cq gedaan kan worden.
Weg hoeft ook niet. Net als met het genieten van een glas wijn. Minder mag, meer liever niet meer. Een beetje afwisseling kan geen kwaad. Variatie. En dat idvv huiselijke gezelligheid. Daar kun je de Pc niet van betichten. De Pc moet inleveren. De uren simpeltjes doorschuiven zie ik niet gebeuren. Die tijd hebben we gehad, zoals we veel tijden hebben gehad. Nee, het wordt indikken, waarbij niet op een halfuurtje wordt gekeken, maar twee uur wordt het nog maar zelden en daar komt, denk ik, geen verandering in.
Wat gaat het worden? Minder rijden? Minder bloggen? Minder staren? Wordt één categorie geslachtofferd of hanteren we de kaasschaafmethode? In de politiek zouden ze het willen kiezen 'prematuur' noemen en liefst afwachten tot de processen hun eigen wegen zijn gegaan en het maken van een keuze van de baan is. Zou mooi zijn, als de avonden daartoe in staat blijken en de verstoring van het ritme zelf weten op te vangen en van vorm voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten