Blog 9797. Nog maar een koffie. Zien of de dag dan in beweging wil komen. We maken er een dag van als een avond. Gooien er een paar kranten tegenaan en zien dan weer verder. Ws ben ik dan in een geheel andere stemming. Het lezen van de krant doet altijd wel wat. Natuurlijk als me het onderwerp van een artikel aanspreekt, maar ook gewoon vanwege het lezen zelf. Het is vergelijkbaar met het reguleren van je ademhaling als je weer een keertje vast bent gelopen.
Lezen brengt je in een andere baan, in een parallel. Lezen sluit je af. Je zoeft verder in die parallel op de woorden en zinnen van de artikelen, die je weten te boeien. Tot aan de laatste punt. Dan val je weer terug in het beeld, waar de krant slecht één deel is en niet alles uitmaakt, tot je een volgende duik neemt in de gedrukte wereld.
Maar ik wil meer. In hoe weinig ik ook zin kan hebben, er is altijd weer die hang naar net iets meer. Wil ik niets is het iets. Wil ik maar iets is het ietsje meer. Ga ik voor vol is er ondanks alles achteraf altijd weer het 'dat had er nog makkelijk bij gekund'. Echt niets-doen is onmogelijk tenzij je een activiteit weet te verzinnen die met dat 'iets' per saldo niets oplevert. Ik zou 'n niet weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten