De dagen vullen zich tegenwoordig bijna als vanzelf. Weinig dooie momenten, nauwelijks blokkerende tegenwerking, geen doelloos gestaar. Ik mag ze uitgevuld noemen. Of is het opgevuld? Het was gisteravond een eind na twaalven toen ik de krant opvouwde om op de oudpapierstapel te leggen. Geen moment met de tijd bezig geweest. Dunne krant maar een meer dan gemiddeld aantal lezenswaardige artikelen. Ik zit in juni en er is een soort van overwinningsroes na de eerste covid-19 golf. Men evalueert, niet wetende, dat men een paar mndn verder weer op hetzelfde punt zal staan.
Wat ik van die hele tweede golf moet denken, zie ik een andere keer wel. Nu terug naar mijn 'volle' dagen. Teugels zijn vrijwel geheel gevierd. De invulling van de dag zoekt z'n eigen weg. Dan krijg je dus koken, rummikub en de krant. Doe daar de honden bij, een stukje rijden in mijn Volvo truck en het bijhouden van het blog en er blijft weinig tijd over voor de zinnige(re) zaken van het leven.
Ik zal zo aan de vooravond van de winter niet direct te hard zijn voor mezelf, maar dat is dus niet echt de bedoeling. Er moeten uren beschikbaar blijven voor de zelfopgelegde 'moetjes'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten