Een avond in ouderwetse sferen. Franse? Mariana is al bij zessen richting bad en bed vertrokken. Ik zit hier met de honden en katten. Het is stil op het ruisen van de Pc-ventilatoren na. De temperatuur is acceptabel maar duidelijk winters. Een adventkaarsje brandt in een verder verlaten eetkamer. Een glas wijn voor mijn neus. Water, koud of warm met of zonder smaakje zie ik niet zitten. Een winters euvel.
Het weekeinde loopt tegen z'n end. Morgen is maandag. De vrg dringt zich op wat de week gaat brengen. Wat ik er van ga maken. Het is alweer een tijdje, dat de eerste vrg niet direct op het letterlijke overleven betrekking heeft. Niet dat die vrgn verdwenen zijn. Ze poppen nog steeds op willekeurige momenten op. Het is nu eenmaal een feit, dat je ieder moment dood neer kunt vallen. Daar valt weinig op voor te bereiden.
Het is, dat ik het onderwerp nou aanhaal en het zijn kansen schoon ziet. Ik zou er zo op door kunnen gaan, maar zo waren de afgelopen weken niet. Het ging allemaal zo soepeltjes, dat het bezig zijn met de dood geen kans kreeg. Misschien schoot het een of twee keer per dag door mijn hoofd, meer niet en volgens mij zijn er ook geheel schone dagen geweest. Ik hou het niet bij.
Voor de komende week is de vrg, wat ik als eerste binnenklus ga aanpakken. En direct het idee, dat ik me daar beter niet mee bezig kan houden. Dat zich dat de komende week vanzelf zal wijzen, zoals de activiteiten zich ook in de afgelopen weken aangediend en ingedeeld hebben. Het zal niks groots zijn. Meer voorbereidend. Proeven. Ruimte-scheppend. Zoiets. Niet dat ik wil sturen. Dit is een gokje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten