De speculaas is bijna op. En dat is goed ook. Niet om me direct op een verbeterde versie te storten. Ik kon er maar met moeite afblijven, ondanks dat het niet helemaal was zoals het had moeten zijn. Die tweede poging mag ff in de ijskast. Vorige week een kilo ontbijtkoek. Deze week eenzelfde hoeveelheid speculaas. Ik zit zo dadelijk weer op het gewicht waarvan ik blij was het eindelijk onderboden te hebben. Dat lijkt me niet de bedoeling of dat weet ik eigenlijk wel zeker.
Knapperige wafels, perfecte ontbijtkoek en kruimelige speculaas. Het legt een zwakke plek bloot. Een van de laatsten en die mag in deze tijden van koek, marsepein en chocola stevig aan de teugels worden gehouden. Kerstdagen zijn met regelmaat goed geweest voor een paar kilo extra. Gelukkig verdwijnen die in de navolgende mndn net zo makkelijk maar helaas vele malen minder snel. Steeds tot op die irritant net te hoge ondergrens, die maar niet te slechten leek. Nu dat na jaren eindelijk wel gebeurd is, zou het stom zijn om het geslagen gat met speculaas en andere decemberlekkernijen te dichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten