Is er leven na de tuin? Zonder me tot een gedetailleerd plan vol overspannen voornemens te laten verleiden, denk ik, dat ik gewoon een stukje opschuif. Het sloophout in het linkerbegin van de tuin heeft zich niet zelf opgeruimd in de afgelopen weken. Dat is een mooi aangrijpingspunt om vervolgens de schuur aan te pakken. Daar hoeft niet zoveel behalve dat er ruimte gecreëerd moet worden cq alles zo weggezet, dat er plek overblijft om de schuur te kunnen gebruiken waar ie voor bedoeld is. Wegzetplek voor wat niet zo nodig binnen maar wel droog moet staan. En zo schuiven we vervolgens door tot we last but not least de wijnkelder op orde kunnen maken. Dan zijn we ws in 2023 of zo.
Maar beginnen bij een begin. Maakt niet uit wat. Zagen. Hakken. Ontspijkeren, Schuren. Restaureren. Verven. Opruimen. Selecteren. Opslaan. Verplaatsen. Ik kan het nog opnoemen. Geen idee of het uitputtend is. Zien wat, hoe, wanneer, waar, waarheen. Die oneindige blik en het verstand op standje 'vorstvrij'. De modus vivendi voor de rest van de zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten