De dag is uit de startblokken. Half elf. Mooie tijd. Handen in het sop en bedenken wat we voor/van de lunch gaan maken. Als je als mens met dit soort bezigheden tevreden bent, heb je snel niks te klagen. Heerlijke taart bakken om van het eieroverschot af te komen. Een overheerlijke spaghetti bolognese of carbonare maken. Laatste spinazie ontluizen en met knoflook bakken. En alvast de kippenbouten voor morgen marineren. Een simpele ziel is met weinig tevreden. Helaas of gelukkig, dat hangt van het moment af, zit ik minder simpel in elkaar.
Voor het moment vind ik het allemaal best. Simpel maar effectief. Geen suffe grijze massa prikkelen. Rustig laten dutten. Ben meer geïnteresseerd in verwijderde spijkers dan in opgeloste wereldproblemen. Gewoon recht toe, recht aan. Hamer, nijptang, zaag en bijl et voilà; aanmaakhoutjes. In zakken, op zolder van de schuur, uit de weg, klaar voor de winter. Dat werk dat werkt.
In feite zoals het in de tuin toegaat en zeer ws de grote aantrekkingskracht van die bezigheid verklaart. Helder. Ondubbelzinnig. Meestal eenvoudig. Resultaat vrijwel gegarandeerd. Geen gemaar. Geen ruimte om de boel voor je uit te schuiven. Nu doen, laten is geen optie. Een nw mantra?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten