Regen, niet het geluid waar ik vrolijk van word, ook niet met de tuin in mijn achterhoofd. Binnen kun je je er redelijk voor afsluiten. In de schuur is het net alsof je in een tent zit met de ingang opengeritst. Het geroffel op het tentzeil mist. Een dak klinkt anders. Het uitzicht is er niet minder treurig om. De nattigheid van de tuin doet niet onder voor die van een camping. Zeker die in de Vogezen niet.
Maar goed ik zit droog, dat kunnen de planten niet zeggen. Vrg me af of ze d'r ook de pee in hebben of als de ooievaars stoïcijns met de kop in de wind de nattigheid weerstaan. Als dit het weer voor de komende twee weken is, voorspelling (!), vrees ik een herhaling van vorig jaar voor mijn tomaten. Het water blijft wegen vinden om binnen te dringen. Zeer lokaal en druppelgewijs maar het spettert vervolgens alle kanten op. Ik kan me d'r ook gewoon niet (meer) druk om maken, maar zover ben ik nog niet.
Onder het niet genieten van het uitzicht op de tuin nog een partij aanmaakhout gemaakt èn mijn 1,5 m2 hergepakt. D'r zal geen tweede splijtmachine komen, die het wederom in beslag neemt. De volgende stap is het een en ander de verdieping op werken, waardoor er ruimte ontstaat om het meubilair te verplaatsen en misschien wel onder handen te nemen. Nee, dit is geen planning. Het kan morgen maar ook volgende week of op een ander moment gebeuren. Het is gewoon de meest logische volgende stap in de aanpak van de schuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten