De corona-schrik zit er diep in geramd. Na een eerste luchtig reactie op het 'illegale' verjaardagsfeestje was er gisteravond toch wel zoiets van 'En als toch, wat dan?' Tja, dan moet je uitzieken en hopen dat het binnen de perken blijft. In dat laatste zit het 'm. Maar ook in het feit, dat je dus nooit, never zult weten of er niet eentje in een gezelschap zit, die het virus onder de leden heeft. Het hoeft nieteens bewust te zijn.
Niet een medicijn of vaccin zijn het belanrijkst. Het belangrijkste is zicht krijgen op hoe het virus zich wel of niet in stand weet te houden. Verliest het aan kracht, sec en qua besmettelijkheid, dan heeft de versoepeling een duidelijke basis. Die besmettingswaarde, die zonodig onder de 1 moet komen, komt nou mn tot stand door al de genomen maatregelen, waarvan steeds duidelijker wordt, dat met een bazooka op een mug is geschoten waar een olifant gezien werd. Het geklungel en geaarzel van de instanties zijn belangrijkere redenen geweest voor het heftige ingrijpen dan het virus zelf.
Het overheidsgekungel ten tijd van de epidemie, maar zeker ook in de jaren d'r aan voorafgaand, gaat ook het tempo en de mate bepalen van de terugkeer naar wat ooit normaal was. Misschien zelfs of het toegestaan is of wordt. Er is onder het mom van corona aan een hoop heilige huisjes gerammeld waar men anders nog niet naar had kunnen wijzen. Dat moet eerst maar 'ns allemaal teruggedraaid worden, al vrees ik het ergste op dat vlak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten