Gedreven

 Lange dag geweest en ik heb er nog niet genoeg van. De werkelijkheid gaat me ongetwijfeld ergens inhalen, maar voor het moment wil ik meer. Stiekem naar de kroeg. Kan me nauwelijks voorstellen, dat de kroegeigenaren in het dorp zich netjes aan de regels houden. Hoewel, de politie is soms met indrukwekkende aantallen in het dorp. Gisteren nog reden vijf wagens in colonne het dorp uit, waarvan twee busjes. Tot op heden heeft Mariana me niet op de hoogte gesteld van wat ze daaromtrent in dorp heeft gehoord.

 Een lange wandeling zou ook niet gek zijn. Niet over de dorpstraat maar over het pad langs de rivier. Huilende wolven in de verte en het schichtig wegschieten van een vos langs de oever van het riviertje. Heb hier nog nooit een wolf horen huilen. Niet dichtbij en niet in de verte. Als er hier iets huilt is het Rosa en Bobby. Maar voor het beeld van een spontane avondwandeling op het Transylvaanse platteland vind ik het er wel bij horen. Ook beren trouwens. Maar die zijn hier volgens mij zwart en dat zie je 's nachts niet zo makkelijk.

 Ik hou het bij een glaasje op het stoepje naar de tuin. Bijna volle maan. Zou ik die beer misschien toch wel kunnen zien. Wat ik zie zijn de uien, de spinazie, de net vanavond geplante pepers en een paar katten. En een prachtige sterrenhemel. Helaas is de temperatuur er niet naar om uren buiten te zitten. Zal mijn onmatigheid binnen moeten botvieren.