Dierenarts. Tijd voor de jaarlijkse prik. Dit keer met Mopke en dat betekent straks een compleet ondergekwijlde hond, die afgedroogd en gefatsoeneerd moet worden, voordat we de kliniek naar binnen gaan. Op al de duizenden inwoners en globaal 2,5 - 3 duizend gezinnen of andere wooneenheden waarvan vele met een hond zijn er in Agnita naar het schijnt niet voldoende mensen die hun trouwe viervoeter laten inenten, zodat het voor geen van de, geloof ik, drie dierenartsen loont om een voorraadje vaccins aan te houden.
Ik kan Mopke alleen de voor haar welhaast traumatische rit naar Sibiu besparen, als ik zonder hond maar met een koelbox en vrieselementen naar Sibiu rij om het vaccin op te halen en het vervolgens hier door een dierenarts laat injecteren. Spaart mij geen diesel uit, maakt dat ik tweemaal moet betalen maar vooral toch word ik er qua tijd niks beter van. Een keer gedaan voor een berg pups, die in aantal en omvang te groot waren om voor de derde ronde nog een keer in een doos mee naar de dierenarts te kunnen.
Als ik ff vergeten hoeveel van die jonkies het loodje hebben gelegd was het een prachtige tijd met die energieke hummeltjes. Drie daarvan vormen nu mijn dameskransje. Energiek als ze vrij zijn, maar voor de rest ligt het zootje toch vooral te pitten de hele dag. of willen geknuffeld worden. Wat mij eigenlijk best goed uitkomt en daarom doen ze het ws ook. Je krijgt je honden, die je hebben wilt hebben, tenslotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten