Inmiddels alweer de nodige weken geleden liet ineens een van de knakworsten op pootjes zich niet meer blikken. De dreigementen van een overbuurman indachtig vreesde Mariana voor het ergste. Ze heeft wat rond gekeken en rondgevraagd maar weg bleef weg en geen idee waarheen. Totdat iemand ineens zei, dat het diertje bij hem rondliep.
Of het normaal is of niet, ik zou direct zijn wezen kijken of het wel het betreffende diertje was. Er loopt hier wel meer rond wat klein en bruin is. Mariana bleef het er maar over hebben, maar nam niet de moeite om ff te gaan kijken. Dan kun je je aardig voor de gek houden. Gelukkig was dat dit keer niet het geval.
Toen - na weken- eindelijke een controle-bezoekje was gemaakt en het werkelijk Peppie bleek te zijn, was het dier blij om Mariana te zien, maar had geen zin om mee terug te gaan. Toch stug. Jaren geleden 'overgelopen' van Mariana's moeder naar ons huis. Altijd gevoerd, mee op de hondenronde, vaak in huis maar dat alles is blijkbaar niet voldoende.
Op het nwe adres is hij 'dik' met een dametje van net nog iets kleiner formaat en loopt het huis in en uit alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zo zie je maar, die hondstrouwheid is ook niet altijd wat het pretendeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten